Bekorchi ko'nglim

Гитлернинг бункеридаги мажлис уч соатдан бери давом этмоқда. Эман дарахтидан ясалган юмолоқ стол атрофида Рейхнинг барча олий офицерлари йиғилган. Буюк фюрер портретининг остида шахсан фюрернинг ўзи ўйга чўмиб ўтирар эди. Унга ҳеч ким эътибор бермасди. Иккита масала муҳокама қилинмоқда: Нега немис аскарлари Курс к вилоятидаги жангда мағлубиятга учрашди ҳамда Штирлицнинг туғилган кунига қандай қилиб бориш мумкин. -Танкларимиз жуда кам,-деди Гиммлер. “Штабда аҳмоқлар кўпайиб кетди”,-ўйлади Мюллер. -Самолётларимиз оз... Генерал фон Швартскопфман ўрнидан туриб, бурнини рўмолчасига артди-да, хироллоқ овози билан: -Жаноблар! Курск вилояти учун кечган жангда биз танк ёки самолётларимиз камлиги учун ма ғ лубиятга учрамадик. Худога шукрки техникамиз етарли, мағлубиятимиз сабаби рус партизанлари. Кечирасизлару, лекин ўша партизанлар Курс к учун жанг қилган генерал-фельмаршал фон Клюгенинг ўриндиғига типратикон қўйиб кетишибди… Барча зийрак тортди. -Ҳа, ҳа, жаноблар! Ўрис типраткони! Б

Кечагининг давоми. Айсманни уй ға тишганида, иш куни якунланиб бўлган эди. Штирлиц ташқарига чиқиб “Беломор” қутиси ичидан бир дона сигарет чиқариб, навбатчидан тутатиб олди. Эсэсчилар ротаси, ортидан зирхли мошиналар Штирлицга лой сачратиб ўтиб кетди. “Кўппаклар,-ўйлади Штирлиц,-кўпайиб кетишди. Ҳаммангни фронтга жўнатиш, гўштларингни қузғунларга ем қилиш...” “Ем” деган сўздан сўнг, Штирлицнинг тушонка егиси келиб қолди. Сигаретини ўчириб, қайтадан қутисига солиб қўйди. Оёғи остига икки марта тупуриб, ресторанга боришга қарор қилди. Штирлиц Берлин кўчаларидан юриб борар экан, ҳаёлида алланималар айланарди. Биринчидан, “Беломор”и тугаб бормоқда бу эса сигаретни тежашига олиб келади, Штирлиц каби чекловларни ёқтирмайдиган инсон учун бу тасаввур қилиб бўлмас даражада эди. Иккинчидан, Ева Браундан қандай маълумотлар олиши мумкин, Марказ у билан алоқага чиқишига рухсат берармикан. Учинчидан, Штирлицнинг алоқачиси бетоб бўлиб қолиб уйига, эрининг ёнига жавоб сўраб кетди. Штирлицнинг

Сўзбоши Дераза ортида қор ёғар, қизил армия солдатлари шаҳдам қадамлар билан саф тортиб бормоқда эди. Иосиф Виссарионович деразадан ортига ўгирилди-да, сўради: -Ўртоқ Жуков, сизни ҳалиям ўлдиришмадими? -Йўқ, ўртоқ Сталин. -Ундай бўлса чекишдан олинг. Жуков чуқур нафас олиб ўнг чўнтагидан “Казбек”нинг коробкасини олиб Сталинга узатди. Олий қўмондон бир нечта папиросни трубкасига майдалади-да, ёқиб узатилган гугуртга ўйчан эгилди. Ўн дақиқалардан сўнг сўради: -Ғарбий фронтда ишлар қандай кетмоқда? -Жанг қилишмоқда,-деди Жуков. -Ўртоқ Исаэв ўзини қандай ҳис қилмоқда экан? -У қийналмоқда,-деди Жуков ғамгин ҳолда. -Бу яхши,-деди Сталин,- унга янги топшириғим бор... Дераза ортида қор ёғар, қизил армия солдатлари шаҳдам қадамлар билан саф тортиб бормоқда эди. *** “Уч чўчқача” қовоқхонасининг шифти қурумдан деярли қора тусга кирган, деворларда эса қовоқхонанинг номига мос машхур эртакдаги қаҳрамонларнинг суратлари тасвирланган эди. Қовоқхонада яхши овқат пиширишмас, ичкил